There is a clear tendency in contemporary political/legal thought to limit agency to individual agents, thereby denying the existence and relevance of collective moral agency in general, and corporate agency in particular. This tendency is ultimately rooted in two particular forms of individualism – methodological and fictive (abstract) – which have their source in the Enlightenment. Furthermore, the dominant notion of moral agency owes a lot to Kant whose moral/legal philosophy is grounded exclusively on abstract reason and personal autonomy, to (...) the detriment of a due recognition of the socio-historical grounds of moral social conduct.I shall argue that an adequate theory of responsibility is needed, which does not only take into account individual responsibility, but also collective and corporate responsibility, capable of taking into consideration society and its problems. Furthermore, corporations are consciously and carefully structured organisations with different levels of management and have clearly defined aims and objectives, a central feature upon which I shall be focussing in this paper. (shrink)

After a discussion of the possible connections between quantum mechanics and consciousness, and an examination of the circumstances under which some properties of a macroscopic system may be described by a quantum mechanical wave function, we propose three types of experiments in which one may search for the possible existence of quantal interference in mental events.

In their simplest form, hybrid languages are propositional modal languages which can refer to states. They were introduced by Arthur Prior, the inventor of tense logic, and played an important role in his work: because they make reference to specific times possible, they remove the most serious obstacle to developing modal approaches to temporal representation and reasoning. However very little is known about the computational complexity of hybrid temporal logics.In this paper we analyze the complexity of the satisfiability problem of (...) a number of hybrid temporal logics: the basic hybrid language over transitive trees; nominal Until logic; and referential interval logic. We discuss the effects of including nominals, the @ operator, the somewhere modality E, and the difference operator D. Adding nominals to tense logic leads for several frame-classes to an increase in complexity of the satisfiability problem from PSPACE to EXPTIME. On transitive trees, however, the satisfiability problem for this language can be decided in PSPACE. Along the way we make a detour through hybrid propositional dynamic logic: we establish upper bounds for a number of temporal logics by generalizing results due to Passy and Tinchev [29] and De Giacomo [16]. We conclude with some remarks on the relevance of our results to description logic, and draw attention to the utility of the spypoint technique for proving upper and lower bounds. (shrink)

A defining characteristic of Alzheimer’s disease is difficulty in retrieving semantic memories, or memories encoding facts and knowledge. While it has been suggested that this impairment is caused by a degradation of the semantic store, the precise ways in which the semantic store is degraded are not well understood. Using a longitudinal corpus of semantic fluency data, we derive semantic network representations of patients with Alzheimer’s disease and of healthy controls. We contrast our network-based approach with analyzing fluency data with (...) the standard method of counting the total number of items and perseverations in fluency data. We find that the networks of Alzheimer’s patients are more connected and that those connections are more randomly distributed than the connections in networks of healthy individuals. These results suggest that the semantic memory impairment of Alzheimer’s patients can be modeled through the inclusion of spurious associations between unrelated concepts in the semantic store. We also find that information from our network analysis of fluency data improves prediction of patient diagnosis compared to traditional measures of the semantic fluency task. (shrink)

The texts before us are relatively early works. They predate the famous Manifesto of the Communist Party of 1848. Their importance lies in this: that here historical materialism is outlined and defended for the first time. This new philosophy is elaborated in the course of Marx and Engels' effort to settle accounts with previous German philosophy—and, perhaps, with philosophy as such. The new outlook is developed, therefore, in the context of polemic against Hegel and Feuerbach, precisely the thinkers that they (...) most admired earlier in fact. (shrink)

Professor Austin explores four main areas in this paper. First of all he outlines the physical development of sex differentiation in the embryo. He develops this by describing the clinical manifestations of abnormality which can appear at that stage. Professor Austin points out that there are relatively few people with abnormalities and that those who do show homosexual tendencies are not noticeably different from the norm in terms of their sexual equipment and hormone levels. It is much more likely that (...) their psychological and social development has a greater influence in differentiating them sexually. The last section of the paper is a synopsis of society's reactions to homosexuality or bisexuality which term in Professor Austin's opinion is more accurate and descriptive of the condition. (shrink)

We extend the work of Ivancovsky et al. by proposing that in addition to novelty seeking, mood regulation goals – including enhancing positive mood and repairing negative mood – motivate both creativity and curiosity. Additionally, we discuss how the effects of mood on state of mind are context-dependent (not fixed), and how such flexibility may impact creativity and curiosity.

C Bailey; The Notion of Development and Moral Education, Journal of Philosophy of Education, Volume 3, Issue 1, 30 May 2006, Pages 65–80, https://doi.org/10.111.

Makalenin konusu Ebû Hanîfe örneğinden hareketle İslam düşüncesinde yargı-siyaset ilişkisi-dir. Ebû Hanîfe’nin yaşadığı döneme kadar karizmanın dini ve siyasi kültürde gelişimine paralel olarak yargı-siyaset ilişkileri bağlamında İslam düşüncesinde bazı formlar çoktan ortaya çık-mıştı. Burada amaç İslam’ın henüz ikinci asrında yargı-siyaset ilişkilerini Ebû Hanîfe üzerinden anlamaya çalışmak ve dolaylı olarak da meselenin bugüne yansıyan yönlerine ışık tutmaktır. Bu yüzden farklı sosyolojik düzlemlerde inşa edilmiş Şiî, Haricî, Sünnî öteki formlar çalışma dışında tutulmuştur. Araştırma Ebû Hanîfe’nin; doktrini oluşturan Kur’an, sünnet ve sahabe uygulamaları (...) ile kendi dönemindeki dini, siyasi, sosyal ve kültürel şartlar arasında nasıl bir okuma yaptığını sorunsallaştırmıştır. Çalışmada Ebû Hanîfe’nin yargı-siyaset ilişkisi bağlamın-da ortaya çıkardığı genel anlama biçiminin, işaret edilen dini ve tarihi şartlarla kendi dini top-lumsallaşma çevresindeki diyalektik bir ilişkide şekillendiği varsayılmıştır. Dolaylı gözlem yöntemi ile elde edilen veriler bir tekil olay incelemesi bağlamında fenomenolojik bir çözüm-lemeye tabi tutulmuştur. Konu bugüne kadar ilahiyat bağlamında olduğu gibi din bilimi alanın-da da dikkat çekici görülmemiştir. Makale İslam düşüncesinde yargı-siyaset ilişkisinin farklı desenleri arasında Ebû Hanîfe modelini tartışması bağlamında bir değere sahip görülebilir. Çalışmada; temel hak ve özgürlüklerin korunması noktasında sivil ve barışçıl bir muhalefetin yeterli olmadığı, iktidarın kişisel hakları tanımaktan daha çok kişisel ödevler ve mutlak itaat talebi ile siyaset yaptığı bir ortamda Ebû Hanîfe’nin soruna ahlaki bir saikle yaklaştığı ve bu bağlamda bir çözüm önerisi getirdiği görülmüştür. Ebû Hanîfe gerek otorite ve karizması ge-rekse ekonomik statüsü ve kültürel birikiminden aldığı güç ile yaşadığı dönemde üst düzey siyasal ve hukuki bir katılım gerçekleştirmiştir. Yasama erkinin özgür bir üyesi olarak Ebû Hanîfe temel haklar bağlamında hayatı boyunca hep iktidarlarla karşı karşıya gelmiş ve bu mücadele içinde iken de öldürülmüştür. Müslüman bir ailede doğmasına rağmen dönemin politik tavrı nedeniyle daha doğumuyla birlikte iktidar tarafından öteki olarak görülmüş ve ömrü boyunca bu statü ile yaşamak zorunda kalmıştır. Başlangıçta kendi ailesi içinde toplum-sallaşırken deneyimlediği mevalilik duygusu, Ebû Hanîfe’de özellikle hocasının ölümünden sonra iktidarlara karşı toplumsal bir hak arayışına dönüşmüştür. Esasen kendi özelinde bir hak arayışı olmaksızın iktidarların yasa ile sorunlu politik tavırları karşısında dini, hukuki ve top-lumsal bir tavır içinde yürüttüğü bu mücadelesi Ehl-i Beyt’i ve diğer bütün toplumsal grup ve kategorileri içine alan bir genişlikte ilerlemiştir. Ebû Hanife’nin yargı- siyaset ilişkisine dair bu yaklaşımı teorik ve pratik olarak tamamen sistematik bir çerçevede şekillenmiştir. İslam hu-kukunun dayandığı bilgi gövdeleri kapsamında o, çok kapsayıcı ve dinamik bir tarzda din ve şeriat kavramsallaştırması yapmıştır. Buna göre Ebû Hanîfe dine temel hakların dayandığı temel yasa anlamı yüklerken şeriata ise kendisinin bu dini alana veya başka bir ifadeyle yasaya göre düzenlendiği neshe açık, değişken bir alan anlamı vermiştir. Bu tevhit eksenli hiyerarşi içinde siyaset, yasaya karşı kesin sorumluluğu olan dünyevi bir alan görülmüştür. Ebû Hanîfe’nin İslam’ın ilk dönemini bir hukuk devleti nosyonu içinde değerlendirdiğinde kuşku yoktur. Buna mukabil, genel yargı-siyaset ilişkisine yaklaşımından anlaşıldığına göre yaşadığı dönemi, iktidarlar tarafından hukukun araçsallaştırıldığı bir dönem olarak görmüştür. Kurmuş olduğu akademi onun yargı-siyaset ilişkisine bakışının önemli bir pratiğidir. Bu akademiden yetişen ve daha sonra resmi ve gayri resmi olarak yasamanın bir üyesi olan öğrencilerine tav-siyeleri ve mektupları, onun bir yargı elemanı olarak siyaset kurumuna yaklaşımının sübjektif değil; bir düzen ihtiyacının ortaya çıkardığı objektif bir tavır olduğunu göstermiştir. Ebû Hanîfe teorik yaklaşımını pratik bir eylem alanı ile birleştirmek suretiyle yargı-siyaset ilişkisine bakışı konusunda oldukça net bir fotoğrafa sahiptir. (shrink)